สวัสดีค่ะ บิวได้โฮสจาก Forest Grove, OR ค่ะ ดูแลน้องทัังหมด สามคน เป็นผู้ชายสองคน 2, 8 ขวบ ผู้หญิง4 ขวบ หนึ่งคน  ส่วนโฮสพ่อ กับ โฮสแม่ทำงานเป็นวิศวกรคอมทั้งคู่

งานที่บิวได้รับมอบหมายจากโฮสคือ ดูแลน้องคนเล็กตั้งแต่น้องติ่น แล้วก็ ไปรับน้องคนโตจากโรงเรียนต้องบ่ายสาม ส่วนงานบ้านโฮสไม่ได้บังคับว่าจะต้องทำ แต่บิวก็คือ ทำบ้าง อย่างล้างจาน เก็บกวาดบ้านบ้างค่ะ แต่ก็ไม่ได้เป็นหน้าที่ประจำ ทำงานวันละสิบ ชม แต่โฮสให้เงินโอเวอร์ทาม อาทิตย์ละร้อยเหรียญค่ะ

เรื่องการปรับตัวกับน้อง ก็ค่อนข้างจะใชัความพยายามเยอะ เพราะสามคนก็ค่อนข้างหนัก แรก ๆ น้อง ๆ ที่เลีึยงต่อต้าน ร้องได้อยากกลับบ้านตั้งหลายครั้งแหนะค่ะ ก็ต้องพยายามคุยกับแอเรียคนที่ดูแล แล้วก็เพื่อน ๆ ทุดคนแนะนำเหมือนกันคือ มีปัญหา ก็ต้องคุยกับโฮส ซึ่งตอนนั้น บิวก็กล้า ๆ กลัว ๆ เพราะภาษาก็ยังไม่ค่อยได้ แต่ในที่สุดก็คือ ตัดสืนใจคุยกับโฮสว่าถ้าทุกอย่างไม่ดีขึ้น คิอจะรีแมช หลังจากนั้นคือ โฮสก็พยายามช่วย คุยกับโฮสบ่อยขึ้น ใช้เวลาอยู่ประมาณสี่เดือนกว่าทุกอย่างจะลงตัว บิวค่อนข้างโชคดีที่โฮสพ่อ แล้วโฮสแม่ใจดี แล้วเจ้าหน้าที่ที่ดูแลก็ใจดี รับฟังปัญหาของเรา

ส่วนโรงเรียน บิวเลือกลงคอร์ส ภาษาอังกฤษ ของมหาวิทยาลัยแปซิฟิก เป็นมหาวิทยาลัยใกล้บ้านค่ะ เดินไปเรียนประมาณห้านาที เพื่อน ๆ แล้วก็อาจารย์น่ารักมากค่ะ จะถามตลอดเรื่องที่เมืองไทย แล้วก็เกี่ยวกับโครงการออแพร์

บิวจะไม่ค่อยมีเพื่อนคนไทย เพราะ เพื่อนทีมาจากเอพีไอ เป็นเพื่อนจาก ปรากวัย และ ญี่ปุ่น ส่วนเเพื่อนที่เรียนก็ไม่มีคนไทย อยู่ที่โน่นก็เลยแทบจะไม่ได้ใช้ภาษาไทยเลย วันหยุดส่วนมากบิวจะขับรถเที่ยวกับเพื่อน ๆ ค่ะ ส่วนมากก็คือจะเที่ยวในโอเรกอน ที่ห้องเรียนก็จะมีเรียนนอกสถานที่ พาไปเที่ยวสถานที่ต่าง ๆ ในเมืองโอเรกอน ส่วนเวเคชัน บิวขอโฮสหยุดเดือนนึงค่อ เพราะว่าไปเที่ยวที่ฮอนแลนด์ และ เบลเยี่ยม สนุกมาก ๆ เลยค่ะ
 
ต้องขอบคุณโครงการนี้นะคะ เพราะรวม ๆ แลัว บิวถือว่า บิวประสบความสำเร็จกับโครงการนี้ ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตที่เมกา เรียนรู้การปรับตัวที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นให้มีความสุข อดทนมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น คุ้มค่ากับการลาออกจากการทำงานวิศวกร เพื่อไปเป็นพี่เลี่ยงเด็กค่ะ